Vertellen

2 okt geen idee hoe laat het is..

Chantal rijdt naar huis, in mijn auto..
Thuis aangekomen loopt Chan gelijk naar huis, inmiddels weet Jeroen het ook.

Marco opent de deur en we vallen in elkaars armen, huilen huilen huilen..
De kinderen, waar zijn ze?
Ralph komt binnen en en Linde wordt door Marco opgehaald van een vriendinnetje uit de buurt.
Linde vraagt alleen maar, wat is er? Wat is er? Wat is er?

Ik vraag of ze bij mij op de bank wilen komen zitten.
Marco gaat op de witte stoel zitten.
Ik vraag of hij er ook bij wil komen zitten..
Samen zijn we sterk, samen moeten we dit vertellen..

Enorm sterk voel ik me, dit moet in duidelijke Jip en Janneke taal verteld worden, maar zeker geen dingen niet vertellen..
Ik besef dat we een weg zijn ingeslagen, eerlijk en duidelijk moet het zijn..

Nadat ik verteld heb wat er met mij aan de hand is, is Ralph verdrietig, ach mannetje..
Marco neemt hem onder zijn hoedde.
Linde zegt dat ze het begrijpt en wil gelijk weer terug naar haar vriendin.
Tsja wat is wijsheid, laat maar gaan..

Geen vragen? Nee hoor mama, geen vragen, moet dat dan?
Nee hoor kind, natuurlijk hoeft dat niet..

Ik laat haar gaan maar bedenk me dat de ouders van Linde haar vriendinnetje het ook moeten weten..
Ik erachteraan.. Bizar, ik bedenk me dat ik mijn ouders nog geeneens gesproken heb..
Daar zit ik dan, aan de keukentafel..
Zij eten een bak met hete kip van mr Kentucky..
Verdrietig verteld, liefdevol omarmd..
Natuurlijk begrijpen ze het, iedereen kent wel iemand die dit meemaakt of meegemaakt heeft..
Tuurlijk zijn ze er voor ons, maar vooral voor Linde, ze is daar graag en ook best vaak..