2 okt geen idee hoe laat het was..
Buitengekomen, ijsberen..
Mijn moppie bellen..
Tjemig, wat hebben we gehuild aan de telefoon..
Onze kinderen, mijn ouders, mijn vader.. Hoe moet ik dit vertellen..
Iedereen moet dit weten, hulp zullen we nodig hebben, niet alleen voor mij, maar vooral voor mijn ontzettend lieve vriendje..
En onze twee prachtkinderen..
Ik had het even niet meer, wat een vreselijk verdrietig gevoel er toen bij mij oprees..
Wees sterk Ing, je kan dit.. Je moet..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten