Wachtend in de wachtkamer, koffie erbij zitten we te wachten.
Ik maak nog een paar kiekjes, samen, alleen, app met de meiden en stuur nog een grappige, lieve foto naar Chan en Carool..
Tjeempie, dat wachten..
Tussendoor horen we van de assistent dat de chirurg een spoedje had, dus wachten we gezellig verder..
Even later zitten we wederom in dat ieniemieni kamertje met Pien en de chirurg.
Samen bespreken we alles, Marco zijn vragen worden goed beantwoord, technisch als hij is, moet het zeker ook voor hem duidelijk zijn.
De tumor is nu 1,8 cm ipv 2,8 cm..
Ik durf niet te vragen of dat gunstig is..
2,8 vonden ze al zo groot.. Dan zal 1,8 niet opeens klein zijn...
Hij zit er, hij moet eruit. Hoe?
Eerst MRI, dan plan de campagne, eerst chemo, dan borstsparend of helemaal eraf. Eerst opereren en dan chemo en bestraling.. Ze weten het echt nog niet..
We weten echt pas meer na de MRI.
We krijgen te horen dat het plekje naast de tumor schoon is, maar dat ze niet weten wat de kalkspatjes zijn, uitzaaiingen?
Wederom.. ze kunnen daar niks over zeggen, eerst voor MRI..
Mijn adenocarcinoom wordt verder onderzocht, op hormoonreceptoren of her2 receptoren, oftewel waardoor groeit de tumor, en wat voor behandeling ga ik krijgen...
Prettig gesprek geweest.. We wachten weer verder.
Thuis is het gezellig, ouders en schoonouders zitten harmonieus aan tafel met koffie rode wijn, sherry en speculaasbrokken.. Wij vertellen..
Ze lijken het te snappen.
Linde en Ralph vinden het gezellig, ze begrijpen dat het echt kanker is,
Ja dat weet ik toch, mama, zegt Ralph
Linde kan ik niet zo goed doorgronden..
Het beetje hoop dat zij nog had lijkt ze toch nog een beetje te houden.
Ze beschermt zichzelf.. Prima mooie meid, doe jij het maar op je eigen tempo en manier..
Wat weten ze nou toch van kanker? Helemaal niks, alleen dat je ziek en kaal wordt en hopelijk later weer beter..
Mijn mooie man kleed zich om, pakt zijn tas, eet een boterham en gaat naar zijn studie..
Dikke kuz krijgt hij van me, trots ben ik op hem..
Het lijkt wel kerst, tafel wordt gedekt, we eten samen..
Ralph en Linde vinden het prachtig.. Wat gezellig, moeten we vaker doen mama, zegt Ralph
Ik glimlach, eet als een boerin met kiespijn en hoop dat we genoeg eten hebben..
Tussendoor wissel ik een blik met mijn vader.. Och arme papa..
Na het eten de boel opgeruimd, nog even de laatste spullen afgewassen en de bups vertrekt, hehe
Alleen met de kinders...
Ik ben graag alleen.
Heerlijk met de kinders gestoeid geknuffeld en gepraat, ze hebben een heerlijke dag gehad.
Dit moeten we echt vaker doen mama, gezellig zo met zijn allen..
Welterusten, I love you.. I..love..you
We maken er een hartje bij, dat doen we al jaren..
In de avond bel ik met Bart, jaja wederom op de intercom, ik durf het niet te zeggen, volgende keer..
Bart begrijpt het, Simone ook..
Ze zijn lief, willen er zijn.. Misschien kom ik morgen wel even langs, even eruit..
Een hoop gebeld, verteld..
Ik sta op de automatische piloot, ik merk dat ik daar goed in wordt..
Mijn vriendje komt binnen, het is al laat..
Samen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten